Maart 2024, Cees van de Haven vertelt….
Hallo biljart vrienden.
Ik ben nog niet zo lang aan het biljarten en lid van de club.Maandag morgen en woensdagmiddag zijn mijn vaste tijden dat ik de keu hanteert. Sinds kort word ik ook uitgenodigd om mee te gaan met het visite biljart wat heel erg leuk is.
Eind vorig jaar werd ik benaderd of ik het bestuur wilde komen versterken omdat deze wel erg klein werd. Na wat wikken en wegen heb ik ja gezegd en op de jaarvergadering werd ik voorgesteld als nieuw bestuurslid. Er was geen bezwaar door de aanwezige leden en ben ik nu bestuurslid.
Het is voor jullie ook wel fijn om te weten wie ik ben daarom iets over mij.
Cees van der Haven, geboren op 06-10-1954 te Rotterdam Gescheiden en heb een zoon van 36 jaar. In mijn werkzame leven verdiende ik de kost als koeltechnisch service monteur. Zo’n 32 jaar geleden ben ik een keer met het gezinnetje op vakantie geweest op de camping in Ruinen en in Ommen. Weg uit de grote stad werd voor ons een wens. Aangezien het bedrijf waar ik werkte een landelijke dekking had heb ik toen aangegeven als er een vacature kwam in Drenthe ik wel wilde verhuizen. Na anderhalf jaar kon ik een huis gaan zoeken in de buurt van Hoogeveen. We hebben toen een zoekopdracht gegeven aan de makelaar in Ruinen en zijn toen na veel zoeken terecht gekomen op de weidenweg. Daar hebben we 27 jaar leuk gewoond. Nu woon ik op de Torenakker in Ruinen. Ik doe twee dagen per week vrijwilligerswerk bij ZZWD in Koekange. Daar komen mensen voor een zinvolle dagbesteding. Voor de rest van de tijd ben ik op zoek gegaan naar leuke tijdbesteding. Dat is biljarten geworden. Het is een leuke bezigheid. Toen ik binnen kwam dachten ze vast wel wat komt er nu bij. Ik was blij dat ik er 5 kon maken en verloor dan ook met 60 -70 tegen 5. Maar met aanwijzingen liepen mijn caramboles op. Dit seizoen doe ik ook mee met de interne competitie. Het is een mooie club waar ik wel mijn steentje aan wil bijdragen. Het is niet zo’n grote club meer qua leden aantal maar wel een heel gezellige club. Dat is het belangrijkste. Ook is het belangrijk dat de club kan blijven bestaan. Nieuwe leden zien te krijgen en activiteiten organiseren waardoor de club aantrekkelijk wordt om lid van te worden. Met elkaar kunnen we schouders eronder zetten om dit te verwezenlijken. Ideeën zijn van harte welkom. Ik wil hier samen met de bestuursleden Willem en Jan vol voor gaan.
Promoot het biljarten bij onze vereniging.
November 2023, Harm Lotterman vertelt….
Over tijd, het was me ontschoten maar na een niet te missen reminder van onze actieve voorzitter is verder uitstel geen optie.
Er was eens een smid in Oosteinde die werd opgevolgd door zijn zoon die werd opgevolgd door zijn zoon en zo nog een paar keer totdat mijn broer aan de beurt was omdat ik, Harm Lotterman, andere plannen had. Op het eind van mijn middelbare school twijfelde ik aan een vervolg in de wijsbegeerte (ik wilde alles weten), geografie (ik heb wat met kaarten) of werktuigbouwkunde (dicht bij mijn wortels). In die tijd raakte ik ook geïntrigeerd door de drie ballen op het groene laken. Onze buren hadden een café zoals er zo veel waren aan de vroegere hoofdweg van Amsterdam naar Groningen, met biljart natuurlijk wat mij goed uitkwam. Volstrekt logisch dus dat ik er voor koos om me verder in de werktuigbouwkunde te gaan verdiepen dat ligt immers het dichtste bij de dynamiek van het biljarten. Zo leert de dynamica, belangrijk voor bewegende machines, dat bij een elastische botsing de kinetische energie (1/2 m v2, spreek uit als “een half èm vé kwadraat”) voor en na de botsing gelijk blijft (biljarten komt hier in de buurt). En de wet van behoud van impuls, die geldt zowel bij een elastische botsing als bij een niet elastische botsing (zoals bij auto’s), in formule: mv voor = mv na. Hierbij is van belang dat de snelheid (v) zowel een grootte (km/u of m/s) als een richting heeft. De gezamenlijke impuls van twee biljartballen die recht op elkaar afgaan met dezelfde snelheid is dus gewoon nul. Met de dynamica zou je leuke biljartsommetjes kunnen maken maar dat zou voor nu veel te ver voeren en bovendien is het uiterst twijfelachtig of het helpt bij het maken van een carambole, zie mijn prestaties op de twee laatste interne competitie partijen van respectievelijk 4 en 6 punten van de 12.
In Enschede, op de campus was van alles te doen, veel sportverenigingen en ook ….. een biljartclub. Daar ben ik lid geworden van de BVD, nee niet de Binnenlandse VeiligheidsDienst maar de Biljart Vereniging Drienerlo. Trainen en wedstrijden spelen in de Twentse regio, compleet in pinguïn tenue, destijds voorschrift van de bond, zwart vlinderstrikje en een embleem 😎 dat naar die andere BVD verwees. Dat heb ik een paar jaar volgehouden waarbij ik in de weekenden dat ik naar “huis” ging op de zaterdag zo snel mogelijk na het avondeten de straat overstak naar café Reinders om er zeker van te zijn dat het biljart nog vrij was. Mijn moeder maakte wel eens de opmerking dat ik net zo goed direct naar het café kon gaan maar dat vond ik toch niet zo’n goed idee.
Na de studie in Enschede gaan werken bij Philips in Nijmegen (chipsfabriek, nu NXP), getrouwd, van Nijmegen naar Wijchen verhuisd, twee kinderen, Bart en Aniek gekregen. Toen het wat minder ging met Philips waar ik me bezighield met een onderdeel van de productie van Megachips (was toen heel modern) ben ik eind 1990 op zoek gegaan naar een nieuwe uitdaging. Die heb ik gevonden in de MegaWatts bij AVEBE waar ik verantwoordelijk werd voor de voorziening van elektriciteit, stoom, water en perslucht voor de productieafdelingen van AVEBE en een aantal bedrijven van derden op en aangrenzend aan de terreinen van AVEBE. Wijchen was veel te ver van Veendam, dus verhuizen naar …. Ruinerwold aan de Havelterweg. In de zomer van 1995 gescheiden, zo gaat dat soms, en eind van dat jaar mijn huidige partner Sylvie ontmoet, direct een zoon, Laurent, van drie erbij. Sylvie is opgegroeid in Franstalig Brussel en dan is het wel aardig dat veel van ons biljartvocabulaire uit het Frans komt. Ondertussen was het biljarten gereduceerd tot nagenoeg nul. Dat is pas veranderd na onze verhuizing naar Ruinen in 2003, daar woon ik weer op hetzelfde huisnummer als waar ik geboren ben en ook nog aan diezelfde vroegere hoofdweg van Amsterdam naar Groningen.
Er werd een buurtvereniging opgericht, naast de jaarlijkse bbq hebben we elk jaar een nieuwjaarsborrel in de Bastogne in Ansen en daar staat een biljart wat al gauw werd ontdekt door Willem en mij, vanaf dat moment, het zal meer dan 10 jaar geleden zijn, biljartte ik weer regelmatig, namelijk 1 keer per jaar met Willem. Toen ik erachter kwam dat Willem lid geworden was van “Senioren biljartvereniging Ruinen, De Tump”, ging het bij mij kriebelen. Alleen dat “senioren”, ik voel me nog hartstikke jong, deed me nog twijfelen tot ik me realiseerde dat je ook op jonge leeftijd al “senior” kunt zijn en dat het eigenlijk een heel positieve betekenis heeft. Vorige zomer ben ik lid geworden, het bevalt me prima en ben nieuwsgierig hoeveel beter het nog kan worden.
En passant ben ik eind 2012 voor mezelf begonnen, met mijn bedrijf ByTheWay help ik gemeenten bij het onderhouden van bermen langs wegen en fietspaden.
De spreekwoordelijke pen heb ik neergelegd bij Geert Pieters die zeker en vast een interessante biljartcarrière en wie weet wat nog meer, met ons kan delen.
September 2023
Na de ode aan ons onverwoestbare biljarters heb ik de pen opgenomen. Ik ben Willem van Veenendaal.
Ik ben geboren en getogen in Heerewaarden, een dorpje ingeklemd tussen de rivieren Maas en Waal, vlak bij Tiel en Den Bosch. Ik ben de jongste van vijf kinderen. Uit mijn jeugd staat me het meest bij het buiten spelen, vissen, zwemmen in de Maas, roeien en schaatsen. Mijn middelbare school doorliep ik in Zaltbommel. Dagelijks 13 km heen en weer over dijken waar je de wind altijd tegen had (of is dat alleen de herinnering nu?).
In deze periode kwam ik voor eerst in contact met het biljarten. Met klasgenoten gingen we elk tussen- en vrij uur de stad in om te zwikken, toepen of te biljarten in een cafétje op de hoek van de hoofdstraat. Menig spijbeluurtje vulde deze loze uren aan. Met name de gymlessen waren aan ons niet besteed. Naast het gewone libre speelden we vaak 10 over rood.
In die periode kreeg mijn vader een tweetal hartinfarcten, waardoor hij tot zijn grote verdriet niet meer mocht werken. Na enige tijd bouwde hij eigenhandig een biljart! Een 3 centimeter dikke glasplaat vormde de basis van dit gedegen werkstuk. Uit het dorp kwamen 2 keer per week een aantal voor mij oude mannen om bij mijn vader in de schuur te biljarten. Mijn moeder zorgde voor de catering. Dit biljarten zorgde weer voor levensvreugde en verzet bij mijn vader.
Mijn drie broers en ik biljarten regelmatig thuis. Biljarten voor meisjes was toen geen gewoonte denk ik. Biljarten was bij ons overigens geen serieuze zaak. Er moest altijd wel gelachen en gedold kunnen worden.
Na de middelbare school ben ik gaan studeren in Utrecht. Eerst de PABO, na een jaar wist ik al dat het onderwijs mijn roeping niet was, en daarna Psychologie. In die periode heb ik nog maar weinig gebiljart. Mijn vrouw en ik kregen al snel kinderen, de eerste twee nog in mijn studententijd. We woonden in de binnenstad van Tiel, omdat huisvesting ook toen al een groot probleem was in de Randstand. Nummer 3 werd in Hoogeveen geboren, ik had toen net een (parttime baan) in ziekenhuis Bethesda. Ik begon daar als kinderpsycholoog en psycholoog voor de revalidatieafdeling en afdeling cardiologie. Deze werkzaamheden vulde ik aan met werkzaamheden bij de RIAGG (geestelijke gezondheidszorg) en Visio ( meervoudig gehandicapte zorg).
Eind jaren ’80 kwamen we in Ruinen wonen, in het huis waar Geert Weide is geboren, aan de Meppelerweg vlak voor de afslag naar Ansen.
Ik woon daar nog steeds, nu met mijn tweede vrouw. Samen hebben we zes kinderen. Alle kinderen zijn uitgevlogen en hebben ons verblijd met negen kleinkinderen.
In het ziekenhuis heb ik door de jaren heen verschillende deelgebieden bestreken, zoals psychiatrie op de vroegere PAAZ afdeling, neurologie o.a. geheugenpoli en interne geneeskunde w.o. diabeteszorg. Ook raakte ik bestuurlijk meer betrokken als o.a. voorzitter van de medische staf, secretaris Raad van Bestuur en medisch manager van de zorgeenheid Medische Psychologie van de Treant zorggroep in Hoogeveen, Emmen en Stadskanaal.
De laatste paar jaar van mijn arbeidscarrière ben ik gaan afbouwen in tijd en verantwoordelijkheid en anderzijds opbouwen wat betreft vrijetijdsbesteding. Toen ik in 2020 met pensioen ging had ik al een aardige invulling met verbouwklussen (er is altijd wat te doen met 6 kinderen), tuinonderhoud, fietsen, golfen, bridgen en natuurlijk biljarten.
Min of meer bij toeval, ik was op de ledenvergadering toen de vraag werd gesteld wie de vacature in het bestuur wilde opvullen en het opvallend stil bleef in de zaal, ben ik bestuurslid geworden van onze vereniging. Om de informatievoorziening naar de leden te verbeteren en mogelijk nieuwe leden enthousiast te maken heb ik met hulp van een technische schoonzoon, een website gebouwd voor de club. Ik speel met heel veel plezier op de woensdagavond, heb al een keer aan de fijne sfeer van het visitebiljart mogen proeven en met de interne competitie meegedaan. Toen binnen het bestuur aan mij gevraagd werd om Jan Coeling als voorzitter op te volgen kon ik geen nee zeggen. Zo wil ik mijn steentje bijdragen aan de continuïteit van onze biljartclub.
Dit was het dan voor nu. Ik draag de pen graag over aan Harm Lotterman mijn bijna buurman.
Juli 2023
Ballade van een onverwoestbare biljarter
Met mij is totaal niets aan de hand,
ik ben nog fit van lijf en verstand.
Wel wat last van mijn heup en knie,
als ik buk, omdat ik de bal niet goed zie.
Ook heb ik last van mijn ogen,
“ze zijn nog zo goed” heb ik vaak gelogen.
Mijn afstoot is te hard, mijn spanning te hoog,
maar ik ben nog fantastisch….zo op het oog!
Met mijn steunzolen die ik pas heb gekregen,
ren ik om het biljart, het is een zegen.
Soms gebruik ik een tabletje om in slaap te komen,
om over de laatst gespeelde partij te dromen.
Mijn geheugen is niet meer wat het was,
ben ik snel vergeten wat ik gisteren nog las.
Mijn adem is wat korter, mijn keel vaak erg droog,
maar ik ben nog fantastisch….zo op het oog!
Soms denk ik terug over mijn jeugdige jaren,
wilde ik een goede keu, dan moest ik lang sparen.
Ik biljartte en biljartte, uren achtereen,
ik kende geen moeheid zo het scheen.
Nu ik wat ouder word, moet ik vanwege mijn hart,
wat langzamer lopen rond het biljart.
Doe maar op je gemak zei de cardioloog,
je doet het nog fantastisch….zo op het oog!
Al liggen mijn tanden in een glas,
mijn bril op tafel, ’t gehoorapparaat in de tas.
Mijn steunzolen naast het bed onder de stoel,
het doet niets af aan wat ik voor biljarten voel.
Wat is van dit alles tot slot de moraal
Die te leren valt uit dit goedmoedig verhaal?
Voor elk die het ouder-zijn glimlachend draagt
En niet overmatig veel van zichzelf vraagt
Kan zeggen “allemachtig wat is het leven prachtig”,
ik blijf biljarten, al word ik honderd of tachtig.
Na deze ballade van een onbekende biljarter wordt de pen door gegeven aan Willem van Veenendaal
April 2023 Mans Schuur vertelt…
Jan Boxma heeft mij het schrijversstokje doorgegeven, dus heb ik mijn ganzenveer uit de mottenballen gehaald en daar kwam na grondig reinigen het volgende uit.
Ik (Mans Schuur) ben geboren in 1939 in Veendam ( Parkstad van het Noorden.) Wat ik toen nog niet wist, dat er een vijand kwam die ons 5 jaar zou bezetten met alle gevolgen van dien . Wat ik mij vanaf mijn derde jaar herinner is, dat niet ver van ons huis een militair kamp was waar de soldaten waren gelegerd. Ik ben meerdere keren door het kamp gereden met mijn opa die daar nog 2 hectare grond had liggen. Na de bevrijding in 1945 door de Canadezen en de Polen kreeg ik als jochie van 5 jaar chocolade repen van de soldaten, iets waar ik tot op de dag van vandaag nog steeds gek op ben.
Tijdens mijn lagere school periode kreeg de hoogste klas (6) zwemles op woensdagmiddag. Ik zat in de 3e klas en wij hadden op deze middag altijd vrij. Tijdens een van deze middagen was ik ook weer in het zwembad en dacht: wat zij kunnen kan ik ook en dook in het diepe bad, helaas ik was te overmoedig. De badmeester heeft mij moeten redden anders was ik verdronken. Het zelfde jaar heb ik mijn zwemdiploma’s gehaald en ben toen ook lid geworden van de zwemclub Bubble. Dit heb ik tot mijn achttiende jaar volgehouden en vele mooie momenten meegemaakt.
Na mijn Middelbare school was Marko (van der Mark-Kooistra) mijn eerste werkgever. Velen onder ons kunnen zich het schoolmeubilair nog wel herinneren. Helaas niet zo heel lang geleden ging Marko ter ziele. U komt de naam nu tegen bij Vepa in Hoogeveen.
Toen de militaire dienst in met als oproepplaats Tilburg (AAT) aan-en afvoertroepen.
Twee maanden vooropleiding gehad hoe je een speedmars en geweer vast moest houden en wat heel belangrijk was, althans voor het kader, je kast keurig op orde hebben. Lag er iets verkeerd dan, stokje erbij, hele kast met kleren en dergelijke leeg trekken op de grond en als laatste een lepel die verkeerd lag.
Na deze periode Kampen (het stadje van Antoine en Roel) naar de Coak (corps administratief kader) Na deze opleiding kreeg ik als standplaats Nunspeet afd. S1 van de AAT. Hele leuke diensttijd gehad en ook nog twee maanden La Courtine gehad op de administratie.
Na mijn diensttijd kwam ik bij Van der Mark. De producent van de Mark radiatoren , Mark Föhn hete lucht verwarming en niet te vergeten de buigmachines. Daarna een nieuwe werkgever te weten de VCF (Veendammer Cartonage Fabriek) afd. Verkoop. Ben toen ook begonnen met biljarten bij Hotel van Kreel in Veendam. We waren met acht leden die op 1 biljart speelden. Je zou zeggen dat kan niet, maar wel als je niet op een uurtje kijkt. Was ook meer voor de gezelligheid maar toch 1 lid speelde kader en twee speelden tussen de 4 en 6 gemiddeld. In 1967 hebben we een sport uitwisseling gehad met Berlijn we zijn toen met z’n achten meegegaan.
In het zelfde jaar fuseerde de VCF met Debee-Nazeppo in Hoogeveen en ben toen samen met mijn vrouw in Hoogeveen gaan wonen en in 1969 naar Pesse. De fa. naam werd Vedena. Debee-Naz. was onderdeel van WA Scholten kartonfabriek in Sappemeer. Later werd het overgenomen door de Kon.Ned.Papierfabriek in Maastriccht. Het werd Kappa en nu is de naam gewijzigd in Smurfit-Kappa.. Er zijn nu 356 Smurfit-Kappa bedrijven in 35 landen met 48.000 werknemers en 12.8 miljard omzet.
Het biljarten werd niets meer en ik ben gaan tennissen in het Spaarbankbos. Ook ben ik weer fanatiek gaan bridgen bij Redoublet in Hoogeveen. Toch kwamen de kriebels terug voor het biljartspelletje Ik ben lid geworden van de Biljartschool in Assen en heb in competitie verband gespeeld in Groningen-Drenthe .
Vorig jaar zijn we met ons team geplaatst voor de Ned.Kampioenschappen libre. We hebben onze eerste wedstrijden gewonnen en daarna helaas was het gebeurd.
In 2000 zijn we verhuisd naar Ruinen en ben toen lid geworden van de senioren biljartclub. Zoals Antoine schreef verhalen van vroeger van weet je nog toen en toen? Enige jaren geleden liep ik bij Pet boekhandel een boek te zoeken en daar kwam ik ook het boek :De Nering van Ruinen”tegen die heb ik toen ook maar aangeschaft, was ik tenminste enigszins op de hoogte van de geschiedenis van Ruinen. Mijn veer is leeg en geef het schrijversgenot over aan: Geert Weide.
Februari 2023 Jan Boxma vertelt…
Januari 2023 Roel Fien vertelt…
Uiteraard neem ik de uitdaging van de pen aan.
Ik ben Roel Fien, geboren en getogen in Kampen (ja net als Antoine, maar wij hebben elkaar pas leren kennen bij het biljart).
Ik kom uit een boerenfamilie (hoef je niet te zeggen, horen en zien we zo wel), maar toen ik een jaar of 3 was hebben mijn ouders de veehouderij opgedoekt en is mijn vader melk gaan rijden, wat later is uitgegroeid tot een internationaal transportbedrijf. De nodige ervaring opgedaan in het autorijden en uiteraard veel op de vrachtwagen gereden, maar dat was toch niet mijn ding. Mijn oudere broer zat inmiddels in het bedrijf en ik koos een andere weg.
Sollicitatie bij de politie Den Haag en daar wilden ze me kennelijk wel hebben, want ik werd aangenomen. Heb in totaal 40 jaar bij de politie gewerkt en heb diverse takken van sport daar doorlopen, waarbij de recherche wel mijn voorkeur had.
Tijdens de opleiding zat er ook een aardig meisje bij mij in de klas en na enige maanden sloeg de vonk over en Marian en ik zijn nog steeds bij elkaar (47 jaar getrouwd).
Inmiddels 3 kinderen en 5 kleinkinderen, daarnaast ook nog 3 bonuskleinkinderen en zelfs een bonus achterkleinkind.
We hebben al met al ruim 30 jaar in de bollenstreek gewoond.
Ja en hoe kom je dan in Ruinen terecht.
We stuitten in 2006 op een advertentie waarin een woonboerderij met B&B en minicamping werd aangeboden. Na lang wikken en wegen hebben we de knoop doorgehakt en zijn we verhuisd naar de Achterma in Ruinen waar we de camping d’Achterdiek hebben overgenomen. Marian is toen gestopt met werken bij de politie Kennemerland en is voltijd de camping met B&B gaan runnen. Zelf heb ik nog een aantal jaren doorgewerkt tot mijn pensioen (1 jan 2013).
We vonden snel aansluiting bij het buurtschap de Achterdiekers en raakten ook snel ingeburgerd, ook in het dorp. Beiden enige jaren getennist bij TV Rune, maar door blessures moesten we hier helaas mee stoppen.
Eind 2015 hebben we met name door fysieke ongemakken de camping verkocht en hebben we het huis aan de Akkers gekocht. Ook hier een gezellige buurtje, waar we snel in werden opgenomen.
Beiden hebben we diverse hobby’s en liefhebberijen. Dus als pensionada’s vervelen we ons niet, maar zijn lekker aan het drentenieren.
Zo ben ik vrijwilliger bij Natuurmonumenten en momenteel vooral bezig bij de schaapskooi Achter ’t Zaand oftewel de Zaandstee. Als één van de gastmensen sta ik op de zondagen bezoekers te woord en vertel het een en ander over het Dwingelderveld in zijn algemeenheid en het Drents heideschaap in het bijzonder. Uiteraard is een kopje koffie of thee met heerlijke Dwingelderveldkoeken verkrijgbaar. Iedere zondag van 11 uur tot 17 uur open. (Nov,dec,jan en feb tot 16.00 uur).
Ja en dan hoor je verschillende buren praten over biljarten. Ik heb wel regelmatig wat aan biljarten gedaan, maar nooit bij een club gezeten. Maar nu werd ik toch wel enthousiast en zie daar.
Samen met Geert Weide op de maandagavond begonnen, maar na de verhuizing naar de Marse was de groep te groot en zijn we uiteindelijk op de woensdagavond terecht gekomen. Het bevalt me uitstekend en het gaat gelukkig bij vlagen ook wel wat beter. Maar oefening baart kunst dus daarom doe ik mee aan visitebiljarten en de interne competitie.
Daarnaast ook nog zingen bij mannenkoor de Geuzingers. Ook hier nieuwe leden van harte welkom.
Zo dat is wel genoeg. Dus geef ik de pen door aan Jan Boxma.
December 2022 Jan Coeling vertelt….
Op 1 mei 1981 is onze biljartclub opgericht. Het bestuur bestond toen uit de heren A. ter Beek, E. Nijstad, J. Dijkstra, H. van Tarrie en K. Wulf. De contributie bedroeg toen f. 3,00 per maand en het inschrijfgeld was f.10,00. Er waren 29 leden en er werd gespeeld op 1 bljart. De naam van de vereniging is: Senioren Biljartvereniging De Tump, een verwijzing naar het gebouw. Het gebouw staat er nog en hierin is nu de fysio praktijk gevestigd. In 1995 is het gebouw De Tump verkocht aan de artsen Hoving en Hoitsing voor hun Praktijk. (opening praktijk op 22 maart 1996)
Inmiddels had de gemeente een nieuw ontmoetingscentrum gemaakt in de oude kleuterschool ( voormalige landbouw huishoudschool). Voor ons een welkome verhuizing, het aantal leden groeide tot over de honderd en het aantal biljarts werd uitgebreid naar 4 stuks. Maar ook dit gebouw moesten wij verlaten. Hier moest ruimte komen voor nieuwe woningen.
Al de activiteiten van de Tump moesten zo veel mogelijk naar Het Nije Punt aan de Jan Wierengaweg. Echter voor ons was er geen gelegenheid om onze 4 biljarts in een eigen afsluitbare ruimte onder te brengen. Er werd toen een ruimte gevonden in de poort bij de leerlingenwerkplaats. Hier kwam door het terug lopen van het aantal leerlingen de kantine vrij. Na een kleine verbouwing kregen wij hier de beschikking over een eigen ruimte met gedeelde toiletten. Een heel mooie zaal met veel daglicht en een eigen ingang. Wij speelden hier o.a. met een recreantencompetitie van de KNBB, er namen drie teams deel aan het zogeheten Visitebiljarten. Een uitwisseling met clubs uit de buurt, heel gezellig en goed voor contacten met naburige dorpen. Verder kenden wij nog het jaarlijks 4 ballentoernooi en het Kersttoernooi. Het is niet alleen een mannenwereld. Wij hebben ook damesleden. Op dat moment hadden wij 58 leden. Voornamelijk door de corona, het niet kunnen spelen en het afvallen van een aantal leden door lichamelijke klachten en overlijden moesten wij ook deze plek verlaten. Na een aantal opties bekeken te hebben zijn we met hulp van de gemeente in de Marse beland. De verhuizing vond plaats op 28 mei 2021. In verband met de ruimte en de financiën moesten we 2 biljarts verkopen evenals de inventaris. De verhuizing gebeurde naar alle tevredenheid door de inzet van een groot aantal leden. Op 2 oktober 2021 vond de Open Promotie dag plaats onder aanwezigheid van wethouder Van Dijk en de Nederlands kampioen libre Martin van Keizerswaard. Dit is allemaal historie, maar nu terug naar heden, vlak voor de Kerst. Ik wil alle leden oproepen om de komende periode actief nieuwe leden te werven. Er zijn nog groepen waar nog ruimte is. Het moet toch mogelijk zijn om een aantal dames en/of heren bij onze Gezellige biljart club welkom te heten.
Tevens wil ik van deze gelegenheid gebruik maken om alle lezers een Gelukkig Kerstfeest en een Gezond Nieuwjaar te wensen
en geef de pen door aan Roel Fien.
November 2022 Antoine Hoppen vertelt—
Goeiendag eem, leden van de bilartvereniging “de Tump”. Mijn naam is Antoine Hoppen en ben nu al een aantal jaartjes lid van deze vereniging. Ik ben in 2017 in Ruinen komen wonen en zocht iets leuks om te gaan doen. Je wilt toch een beetje socialiseren in het dorp waar je komt wonen. Zo leer je het snelst hoe het in zo’n dorp toe gaat. Met twee versleten knieën en nog wat klachtjes was voetbal oid voor mij niet de juiste keuze. Biljarten werd er ook in Ruinen gespeeld……nou dat vond ik wel leuk om eens te proberen.
Ik ben 65 jaar en kom oorspronkelijk uit Kampen…..(mooie stad an de Iessel, weur ’t skier is um te woon’n). Mijn hele jeugd daar doorgebracht en ik mag zeggen, een goede jeugdtijd gehad. Al vroeg kwam ik met biljarten in aanraking omdat ik, tijdens mijn dienstplichtige diensttijd, elk weekend met mijn maat naar cafe de IJssel ging waar we gingen biljarten. Van een uur of 7 ’s avonds tot rond negen uur werd er een balletje gestoten. Natuurlijk speelden we LIBRE maar ook af en toe 10 over rood of soms het spel met 4 ballen. Altijd leuke avondjes.
Na de dienstplicht ben ik ben defensie blijven hangen….bij de cavalerie in Amersfoort de opleiding gehad en geplaatst geweest in ’t Harde, Nunspeet, opnieuw Amersfoort, Steenwijk en uiteindelijk Havelte. Drie uitzendingen meegemaak, 2x Bosnië en de laatste was in Afghanistan.
Ik moest op mijn 57e de dienst verlaten, met Functioneel Leeftijds Ontslag (FLO) noemen ze dat. Achteraf was dat wel heel fijn want je krijgt zo veel tijd om dingen te doen die je zelf leuk en/of belangrijk vind.
Zoals ik al schreef ben ik alweer een aantal jaartjes lid van de vereniging….en dat met veel plezier. Vooral de koffiepauze en de borrel achteraf. Mooie verhalen krijg je dan te horen. Niet dat ik er ook maar iets van begreep want “Jan van Klaasie uit die en die streek en die daar en daar woonde”, kon ik natuurlijk niet plaatsen. Maar toch….het was altijd heel gezellig op de maandagavond bij de Poort. Nu op de woensdagavond in de sporthal.
Ik heb mij, door Jan Coeling, laten “strikken” om zitting te nemen in het bestuur. Dat heb ik dan ook met plezier aanvaard.
Nu hebben wij, de vereniging, een hele mooie nieuwe site gekregen, dit door het goede werk van Willem van Veenendaal…..hulde!!
Daarin staan verschillende wetenswaardigheden en die site moeten wij met z’n allen mooi houden en ook mooi maken. Dat kan op verschillende manieren. Foto’s, een ingezonden stuk over evt. wedstrijden. Ik zelf dacht om een stukje over mijzelf te schrijven en dan op het einde van mijn verhaal de “pen door te geven” aan iemand die ook iets over zichzelf schrijft of misschien ooit iets leuks heeft meegemaakt waar hij de rest van de leden deelgenoot van wil maken. Zo eindig ik dan dit stukje proza en zou graag de pen door willen geven aan JAN COELING….onze voorzitter!
Goedgoan!!!!!!